Νύχταν ημέραν νουνίζω

Νύχταν ημέραν νουνίζω
σ’ όρωμα μ’ ελέπω σε
Πολλά ’κι θα πάει, πουλόπο μ’,
σο γιάνι μ’ θα έχω σε

Για τ’ εσέν εγώ νουνίζω,
για τ’ εσέν τρώγω την ψ̌η μ’
Άλλαξον το ταπιάτι σ’
να χάρουμες τη ζωήν

Την καρδι͜ά μ’ το πονεμένον
εσύ θα χαρεντερί͜εις
Και σο καμένον το ψ̌όπο μ’
εσύ τη χαράν θα δί’ς

Για τ’ εσέν εγώ νουνίζω,
για τ’ εσέν τρώγω την ψ̌η μ’
Άλλαξον το ταπιάτι σ’
να χάρουμες τη ζωήν

Εσύ για τ’ εμέν επλάστες
κι εγώ είμαι για τ’ εσέν
Έλα ας χάρουμες, πουλόπο μ’,
κανείς αδά ’κι απομέν’

Για τ’ εσέν εγώ νουνίζω,
για τ’ εσέν τρώγω την ψ̌η μ’
Άλλαξον το ταπιάτι σ’
να χάρουμες τη ζωήν

Κανείται ντ’ επουγαλεύτα
για τ’ εσέναν, πουλόπο μ’
Έλα ρούξον σ’ εγκαλιόπο μ’,
χαρεντέρτσον το ψ̌όπο μ’

Για τ’ εσέν εγώ νουνίζω,
για τ’ εσέν τρώγω την ψ̌η μ’
Άλλαξον το ταπιάτι σ’
να χάρουμες τη ζωήν