Τη Καρσί’ τραγωδίας

Θ’ αρχινώ τραγωδίας,
τη Καρσί’ ιστορίας
Τραγώδι͜α σ̌ονλικλία
για τ’ όλι͜α τα χωρία

Εντάμαν τραγωδέστεν,
μετ’ εμέν κάτ’ πετέστεν
Ας λέγουμ’ και γελούμε
όσον ντο επορούμε

Χαραμί Βαρτάν, Κιόλι͜α
και τα χωρία όλι͜α
Παλληκάρι͜α γερλία,
κορτσόπα μερακλία

Τραγωδούν και γελούνε,
σα χαράντας πετούνε
Σ’ έναν σ’ άλλο ιγεύ’νε,
λένε και μασχαρεύ’νε

Τσ̌ιαπίκ’ και Ορτάκιοϊ,
Γαράκλισε και Όλτι
Όλ’ ατουν μερακλήδες,
τραγωδι͜άν’ και κεφλήδες

Τ’ οσπίτι͜α γουρεμένα,
τα τραπέζι͜α στρωμένα
Τραγωδούν και γελούνε,
όσον πόσον θα ζούνε;

Όλ’ α̤τουν οι Καρσλήδες
χορευτι͜άντ’ μερακλήδες
Αγαπούν κι αγαπίγουν
σ’ όλι͜α κέσ’ πα ευρίγουν

Φάτε όλ’ και πϊάτε,
άλλο τιδέν μ’ ευτάτε
Ο Χάρον αναμέν’ μας,
τιδέν ’κι θ’ απομέν’ μας