Στιχουργοί: Χαράλαμπος Εφραιμίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ας κάθουμαι και λέγω σας ολίγα μοιρολόγια Ως να τελένω μη κλαίτεν ντο θα λέγω τα λόγια Το χ̌ίλι͜α εννιακόσια, τράντ’ εφτά τη χρονία Δέκα τ’ αε-Χαραλαμπί’ και ημερομηνία Σα έντεκα τ’ αε-Βλασί’, Ευκλείδης εσκοτώθεν Π’ έκ’σεν το μαύρον το χαπάρ’ τα ραχ̌ι͜ά -ν- εφορτώθεν Ε μαύρον παλληκάρι! Εκλαίγανε τα ραχ̌ία, ’μουρδούλιζαν τ’ ορμία Ο Χάρον έρθεν κι εκάτσεν ση Ευκλείδη / Κύρτογλη τ’ ωμία Ε μαύρον παλληκάρι! Ευκλείδη τα παλληκάρι͜α σ’ εσέναν αραεύ’νε Όθεν παν κι όθεν κλώσκουνταν μοιρολογούν και κλαίγ’νε Ε μαύρε καπετάνιε! Σκοτία πίσσα έτονε ο καιρόν λιβωμένος Αφκά σο κάρο εκείτονε Ευκλείδης ματωμένος Ε μαύρον παλληκάρι! Πρωτοπαλληκάρ’ έχασεν ατέ η Νέα Σάντα Μοιρολογούν και κλαίγ’ν ατον αραεύ’νε͜ ατον πάντα Ε μαύρε καπετάνιε! Ευκλείδη πώς εσκοτώθες! Η λαλία σ’ ’κι ακουσκάται Τ’ όνεμα σ’ ζει και βασιλεύ’ καμίαν ’κι θα χάται! Ε μαύρον παλληκάρι! Εφτά χρόνι͜α σ’ αντάρτικα ση Σάντας τα ραχ̌ία Ατός που ετυρρι͜άνιζεν / εφοβέριζεν τα τούρκικα τα ψ̌ήα Ε μαύρον παλληκάρι!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αε-Βλασί’ | Αγίου Βλασίου | ||
| αε-Χαραλαμπί’ | αγίου Χαράλαμπου | ||
| ακουσκάται | ακούγεται | ||
| αραεύ’νε | ψάχνουν, αναζητούν, γυρεύουν | aramak | |
| ατέ | αυτή | ||
| ατός | αυτός | ||
| αφκά | κάτω | ||
| εκάτσεν | κάθισε | ||
| εκείτονε | κείτονταν, ξάπλωνε | ||
| έκ’σεν | άκουσε | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| εσκοτώθεν | σκοτώθηκε | ||
| εσκοτώθες | σκοτώθηκες | ||
| έτονε | ήταν | ||
| ετυρρι͜άνιζεν | τυραννούσε, ταλαιπωρούσε | ||
| εφορτώθεν | φορτώθηκε | ||
| έχασεν | έχασε, έδιωξε, πέταξε κτ | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαίγ’ν | κλαίνε | ||
| κλαίγ’νε | κλαίνε | ||
| κλώσκουνταν | γυρίζουν, επιστρέφουν | ||
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| λιβωμένος | συννεφιασμένος | λίβος<λείβω | |
| ’μουρδούλιζαν | (εμουρδούλιζαν) έβγαζαν υπόκωφο θόρυβο | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όνεμα | όνομα | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| σκοτία | σκοτάδι | ||
| τελένω | (μεταβ.) τελειώνω κτ | ||
| τράντ’ | τριάντα | ||
| χαπάρ’ | χαμπάρι, είδηση, μαντάτο | haber/ḫaber | |
| χάται | χάνεται | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα | ||
| ωμία | ώμοι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αε-Βλασί’ | Αγίου Βλασίου | ||
| αε-Χαραλαμπί’ | αγίου Χαράλαμπου | ||
| ακουσκάται | ακούγεται | ||
| αραεύ’νε | ψάχνουν, αναζητούν, γυρεύουν | aramak | |
| ατέ | αυτή | ||
| ατός | αυτός | ||
| αφκά | κάτω | ||
| εκάτσεν | κάθισε | ||
| εκείτονε | κείτονταν, ξάπλωνε | ||
| έκ’σεν | άκουσε | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| εσκοτώθεν | σκοτώθηκε | ||
| εσκοτώθες | σκοτώθηκες | ||
| έτονε | ήταν | ||
| ετυρρι͜άνιζεν | τυραννούσε, ταλαιπωρούσε | ||
| εφορτώθεν | φορτώθηκε | ||
| έχασεν | έχασε, έδιωξε, πέταξε κτ | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαίγ’ν | κλαίνε | ||
| κλαίγ’νε | κλαίνε | ||
| κλώσκουνταν | γυρίζουν, επιστρέφουν | ||
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| λιβωμένος | συννεφιασμένος | λίβος<λείβω | |
| ’μουρδούλιζαν | (εμουρδούλιζαν) έβγαζαν υπόκωφο θόρυβο | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όνεμα | όνομα | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| σκοτία | σκοτάδι | ||
| τελένω | (μεταβ.) τελειώνω κτ | ||
| τράντ’ | τριάντα | ||
| χαπάρ’ | χαμπάρι, είδηση, μαντάτο | haber/ḫaber | |
| χάται | χάνεται | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα | ||
| ωμία | ώμοι |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 