Κορίτσ’ μικρόν

Ε! κορίτσ’, κορίτσ’ μικρόν
τα γλυκοτερέματα σ’
Εσύ να έσ’νε τ’ εμόν,
νώμα τα φιλέματα σ’

Σ’ ομμάτι͜α σ’ όντες τερώ,
κρούει η καρδι͜ά μ’, ντ’ άγνα κρούει!
Σκότα με άλλο μη ζω,
τον πόνο μ’ γιατί ’κι ακούει;

Ατέν ας σην ψ̌η μ’ πολλά
αγαπώ κι ατέ γελά
Έλα, μετ’ εμέν μη παί͜εις,
θα ευτάω παλαλά

Γιάβρι μ’, έξ’ εμέρωσεν
κι εγώ αναμένω σε
Λέω ν’ ανασπάλω σε,
ξαν σ’ ομμάτι͜α μ’ φέρω σε