Αγγελούδι μ’

Εγώ εσέν, αγγελούδι μ’,αγαπώ
σ’ όνεμα σ’ αναστενάζω και πονώ
Η αρχή μ’ είσαι και τέλος ση ζωή μ’,
το εικόνισμαν ντ’ ευτάγω την ευχ̌ή μ’

Πέει μ’ ατό κι εσύ,
η ψ̌η μ’ μη πονεί
Έλα πέει μ’ ατο,
εσέν αγαπώ

Είσαι ο ήλεν ντο χουλέν’ με ση ζωή μ’,
σην εγκάλι͜α μ’ θα τρανύνω το πουλί μ’
Άπλα¹ το χ̌ερόπο σ’ νώμα να/κι ας κρατώ
και τα κόκκινα τα χ̌είλι͜α σ’ ας φιλώ

Πέει μ’ ατό κι εσύ,
η ψ̌η μ’ μη πονεί
Έλα πέει μ’ ατο,
εσέν αγαπώ

Έλα όρκον ας ευτάμε οι δύ’ μαζί
εμπροστά ση Σουμελά γονατιστοί
Κανένας ’κι θα χωρίζ’ μας ση ζωήν
και τοι δυ’ς μαζί βάλτεν σ’ έναν ταφίν

Πέει μ’ ατό κι εσύ,
η ψ̌η μ’ μη πονεί
Έλα πέει μ’ ατο,
εσέν αγαπώ