Στεφανωμένον είδα σε

Στεφανωμένον είδα σε,
ας σην αύλι͜α σ’ εξέβες
Την ψ̌η μ’ σα δύο έσ̌κισες
πέραν-περού εδέβες

’Κι ’ξέρω ντ’ έρθεν εύρε με
αούτο τον καιρόν -ι!
Η σεβτι͜ά εμέν φαρμακών’,
γιόξαμ’ μέλ’ παλαλόν -ι;

Τ’ εσόν εγάπ’ τρανόν έτον
κι ατώρα ’κι κανείται
Άμον του Θεού το νερόν
ντ’ εχτέθεν και τελείται

Η αμαρτία ’κ’ έν’ τ’ εμόν,
το κρίμαν ’κ’ έν’ τ’ εσόν -ι
Η ψ̌η μ’ πολλά θέλ’ την εγάπ’,
το χώμαν το νερόν -ι