Ο ήλιον εβασίλεψεν

Ο ήλιον εβασίλεψεν,
ση γην θα ρούζ’ σκοτίαν
Κι απέσ’ σο ψ̌όπο μ’, πουλόπο μ’,
’γνεφί͜εις με αροθυμία

Το ψ̌όπο μ’ θα μαραίνεται,
τ’ ακούλι μ’ θα θολούται
Το σεβταλίν το καρδόπο μ’,
πουλί μ’, θα αιματούται

Τ’ ομμάτι͜α μ’ και το καρδόπο μ’,
τ’ αχούλι μ’ ’κι σαεύ’ με
Ατά -ν- επαλαλώθανε
κι εσέναν αραεύ’νε

Άλλο κακόν μ’ ευτάς ατο,
τρανόν θα έν’ το κρίμαν
Θα ρούζω απέσ’ ση θάλασσαν,
θα χάμαι απέσ’ σο κύμαν