Καπετανίδη, αετέ

Εφημερίδα «Εποχή»
σ’ εμέτερα τα μέρι͜α
Τ’ εσόν το έργον αθάνατον
ποίος έν’ που ’κ’ εξέρ’ α̤’

Καπετανίδη, αετέ
’κι θ’ αποθάντς καμίαν
Φτερά εδώκες και θα δί’ς
σην δημοσιογραφίαν

Μοθοπωρί’ επέταξεν
το ψ̌όπο σ’ σα ουράνια
κι εφέκες τ’ έσ̌ι σ’ μαναχόν,
χαροκαμέντσα μάνα

Καπετανίδη, αετέ
’κι θ’ αποθάντς καμίαν
Φτερά εδώκες και θα δί’ς
σην δημοσιογραφίαν

Έναν κιφάλ’, συ έλεες
αν χάν’ η Ρωμανία
χαλάλ’ έν’ αν κρεμάν’ ατο
για την ελευθερίαν

Καπετανίδη, αετέ
’κι θ’ αποθάντς καμίαν
Φτερά εδώκες και θα δί’ς
σην δημοσιογραφίαν

Εποίκαμε σε άγαλμαν
το έργο σ’ να τιμούμε
Πάντα θα λέμε για τ’ εσέν
κι εσέν θ’ αναστορούμε

Καπετανίδη, αετέ
’κι θ’ αποθάντς καμίαν
Φτερά εδώκες και θα δί’ς
σην δημοσιογραφίαν

«Όχι, κύριε πρόεδρε! Δεν εργάζομαι για την ανεξαρτησία του Πόντου. Εγώ, κύριε πρόεδρε, αγωνίζομαι για την ένωση του Πόντου με την Ελλάδα!»