Καρδόπο μ’, τυραννίεσαι

Η χωρισία σ’ έν’ φαρμάκ’,
ντ’ επότ’σες με, ’κ’ εξέρω
Όπου στέκω κι όπου τερώ
σο νου μ’ εσέν θα φέρω

Καρδόπο μ’, τυρα̤ννίεσαι
κι ας ση σεβτάν ματώνεις
Γεράν ανοί͜εις ντο ’κι σπαλίζ’¹
κι ας σα τέρτι͜α λιβώνεις

Αροθυμία σ’ έν’ βαρύν
’κι σ’κών’ ατο τ’ ωμία μ’
κι όντες νουνίζω ντ’ εποίκα
’βρήκω την αμαρτία μ’

Καρδόπο μ’, τυρα̤ννίεσαι
κι ας ση σεβτάν ματώνεις
Γεράν ανοί͜εις ντο ’κι σπαλίζ’
κι ας σα τέρτι͜α λιβώνεις

Εσέν, πουλί μ’, επόνεσα
σην ψ̌η μ’ έχ’ ατο βάρος
και την κεντή μ’ να συγχωρώ
ατσ̌ά θ’ ευρήκω θάρρος;

Καρδόπο μ’, τυρα̤ννίεσαι
κι ας ση σεβτάν ματώνεις
Γεράν ανοί͜εις ντο ’κι σπαλίζ’
κι ας σα τέρτι͜α λιβώνεις