Θάλασσα μ’

Να ’φέρ’νες, θάλασσα μ’, χαπέρ’
τ’ αρνόπο μ’ πού κοιμάται
Σην ψ̌η μ’ να εβζήνες τ’ άψιμον
και η γερὰ μ’ να χάται

Όλι͜α τα τέρτι͜α πάντα ακούς
κι ας σα καημούς γ̆ουρνάσαι
Μόνον τ’ εμά τα τερτόπα,
θάλασσα μ’, ’κι αφουκράσαι

Να ’δίν’νες με υπομονήν
τα δάκρυ͜α μ’ να στεγνούνταν
κι όλι͜α τα κούμι͜α ολόερα
τα τέρτι͜α μ’ ν’ αφουκρούνταν

Όλι͜α τα τέρτι͜α πάντα ακούς
κι ας σα καημούς γ̆ουρνάσαι
Μόνον τ’ εμά τα τερτόπα,
θάλασσα μ’, ’κι αφουκράσαι

Θάλασσα μ’, πέει με, ντ’ έπαθες
και ’κι τερείς τα χρόνι͜α μ’;
Γεράν πως ’κ’ έχω εθαρρείς
κι αλί͜εις απάν’ σα πόνι͜α μ’

Όλι͜α τα τέρτι͜α πάντα ακούς
κι ας σα καημούς γ̆ουρνάσαι
Μόνον τ’ εμά τα τερτόπα,
θάλασσα μ’, ’κι αφουκράσαι