Δύο πουλόπα κελαηδούν

[Και] Δύο πουλόπα κελαηδούν,
αρνί μ’, σο παραθύρι σ’
Ατά έρθανε απ’ εμέν,
πουλί μ’, για το χατίρι σ’

Πετώ, πετώ και ’κ’ επορώ
πουθέν για να κονεύω
Νύχταν ημέραν, πουλόπο μ’,
εσέναν αραεύω

Έρθανε για να φέρ’νε σε
τ’ εμά τα χ̌αιρετίας
’Κι πρέπ’ να τυρα̤ννίεσαι,
να χ̌αίρεται η καρδία σ’

Πετώ, πετώ και ’κ’ επορώ
πουθέν για να κονεύω
Νύχταν ημέραν, πουλόπο μ’,
εσέναν αραεύω

Να έμ’ πουλίν κι επέτανα
κι έρχουμ’ σο παραθύρι σ’
Εδίν’νες με και -ν- έπινα
νερόν ας σο ποτήρι σ’

Πετώ, πετώ και ’κ’ επορώ
πουθέν για να κονεύω
Νύχταν ημέραν, πουλόπο μ’,
εσέναν αραεύω