Στιχουργοί: Δημήτρης Ι. Ευσταθιάδης
Συνθέτες: Παναγιώτης Ασλανίδης
Όταν τερώ να κυματίζ’ ψηλά σα επουράνι͜α άσπρο χρώμαν και γαλανόν πετώ με τα γεράνι͜α Δύο μέτρα έν’ το πόιν ατ’, άμον κυπαρίσσ’ Τον Αλέξανδρο του Πόντου ’κι νικά κανείς Η γενεά τ’ ο Πόρφυρας, Μάραντον και Ακρίτες Τα άστρα είν’ αμέτρετα, Αλέξανδρον ο Αυγίτες Η Ελλάδα όταν σ’κούται όλον σο ποδάρ’ Κλώσ̌κεται στεφανωμένον έναν παλληκάρ’ Άμον αητός σον ουρανόν και σ’ αετοφωλέας Εκεί είναι στεφανωμέν’ μ’ έναν κλαδίν ελαίας Μάνα, δος με μίαν κι άλλον, μάνα, την ευχ̌ή σ’ Και κανέναν ’κι φοούμαι, πάντα νικητής! Μάνα, δος με μίαν κι άλλον, μάνα, την ευχ̌ή σ’ και κανέναν ’κι φοούμαι, πάντα νικητής!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αμέτρετα | αμέτρητα | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| Αυγίτες | το άστρο της αυγής/Αυγερινός (ο πλανήτης Αφροδίτη) | ||
| γενεά | γενιά | ||
| γεράνι͜α | γερανοί/γερανούς (πτηνά) | ||
| δος | δώσε | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| ελαίας | (τα) ελιές, (τη) ελιάς | ||
| έν’ | είναι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| ποδάρ’ | πόδι | ||
| πόιν | ύψος, μπόι | boy | |
| σ’κούται | σηκώνεται | ||
| τερώ | κοιτώ | ||
| φοούμαι | φοβάμαι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αμέτρετα | αμέτρητα | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| Αυγίτες | το άστρο της αυγής/Αυγερινός (ο πλανήτης Αφροδίτη) | ||
| γενεά | γενιά | ||
| γεράνι͜α | γερανοί/γερανούς (πτηνά) | ||
| δος | δώσε | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| ελαίας | (τα) ελιές, (τη) ελιάς | ||
| έν’ | είναι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| ποδάρ’ | πόδι | ||
| πόιν | ύψος, μπόι | boy | |
| σ’κούται | σηκώνεται | ||
| τερώ | κοιτώ | ||
| φοούμαι | φοβάμαι |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 