Τη ψ̌ης ι-μ’ τ’ ημ’σόν

Είμες δύ’ έναν κομμάτ’
έλα μη κρατείς με ινιάτ’
μ’ απομέν’ απλέρωτον
τη καρδι͜άς εμουν το μουράτ’

Η ψ̌η μ’ το ψ̌όπο σ’ σαεύ’
τ’ έναν τ’ άλλο ταμαμεύ’
Αθέρας σ’ εμόν το χνότ’
μετ’ εσόν, ψ̌ήκα μ’, ιεύ’

Έλα, αρνόπο μου μικρόν,
τη ψ̌ης ι-μ’ εσύ τ’ ημ’σόν
σην εγκάλια μ’ να μη έν’
το καρδόπο μου λειψόν

Για όλτς του Θεού το χ̌έρ’
έπλασεν απ’ έναν ταίρ’
Εσέν ντ’ έστειλεν εμέν,
Θεός έν’ και κάτ’ εξέρ’

Πάμε εντάμαν ση ζωήν
και ση στράταν το τσ̌οτίν
Εις τον άλλον γιαρτιμεύ’
να ’βγαίνουμε το ραχ̌ίν

Έλα, αρνόπο μου μικρόν,
τη ψ̌ης ι-μ’ εσύ τ’ ημ’σόν
σην εγκάλια μ’ να μη έν’
το καρδόπο μου λειψόν

Έλα, αρνόπο μου μικρόν,
τη ψ̌ης ι-μ’ εσύ τ’ ημ’σόν
Σην εγκάλια μ’ να μη έν’
το καρδόπο μου λειψόν