Αγροτσ̌άλτς

Μάνα μ’, θα πάω σ’ Αγροτσ̌άλ’,
σο σπέλιον θα κοιμούμαι
Σ’ οσπίτιν, μάνα μ’, θα ’ρχουμαι/κλώσκουμαι
τοι τουσ̌μάντς ’κι φογούμαι

Φά’ με, το πουλόπο μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Αν ίσως λέγω ψέματα,
πουλί μ’, ανάθεμά με

Σα ραχ̌ι͜ά απάν’ πώς λάσκουμαι,
σ’ Αγροτσ̌αλί’ τον τόπον
Κρυφά, μανίτσα μ’, φέρον με
ψωμόπον και νερόπον

Φά’ με, το πουλόπο μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Αν ίσως λέγω ψέματα,
πουλί μ’, ανάθεμά με

Τρυγόνα μ’, δέβα σον Α’έρ’,
άψον πολλά κερία
Οι τουσ̌μάν’ αραεύ’νε με,
εγέντανε θερία

Φά’ με, το πουλόπο μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Αν ίσως λέγω ψέματα,
πουλί μ’, ανάθεμά με