Στιχουργοί: Νάκος Ευσταθιάδης
Συνθέτες: Βασίλης Κασούρας
Θα αξιών’ με ο Θεόν σο χωρίον και τ’ εμόν κάποτε έναν ημέραν τη μάνα μ’ και τον πατέρα μ’ Και ολόερα σο στόλ’ να τιζεύκουμες -εν όλ’⇋ Πάντα τέρτι͜α, πάντα δάκρυ͜α σ’ έρημα τα θαλασσάκρι͜α Το νερόν αδά θόλον, το ψωμίν ντο τρως πικρόν Την πόρτα σ’ κανείς ’κι κρούει τα παράπονα σ’ ’κι ακούει⇋ Θα αξιών’ με ο Θεόν σο χωρίον και τ’ εμόν όθεν όνειρα¹ εποίν’να την εγάπη μ’ ’κι θ’ εφήν’να Το γαρτάσ̌’ και την πατσή μ’ όλ’ ατείν’ είναι σην ψ̌η μ’⇋ [x2]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αξιών’ | αξιώσει | ||
| ατείν’ | αυτοί | ||
| γαρτάσ̌’ | αδελφός | kardeş | |
| εγάπη | αγάπη | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| εποίν’να | έκανα, έφτιαχνα | ποιέω-ῶ | |
| εφήν’να | άφηνα | ||
| θαλασσάκρι͜α | οι ακροθαλασσιές, τα ακρογιάλια | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| ολόερα | ολόγυρα | ||
| πατσή | αδελφή, κόρη (ως προσφώνηση γυναίκας γενικά) | bacı | |
| στόλ’ | τραπέζι | стол | |
| τέρτι͜α | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
| τιζεύκουμες | μπαίνουμε στη σειρά, αραδιαζόμαστε | dizmek | |
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αξιών’ | αξιώσει | ||
| ατείν’ | αυτοί | ||
| γαρτάσ̌’ | αδελφός | kardeş | |
| εγάπη | αγάπη | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| εποίν’να | έκανα, έφτιαχνα | ποιέω-ῶ | |
| εφήν’να | άφηνα | ||
| θαλασσάκρι͜α | οι ακροθαλασσιές, τα ακρογιάλια | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| ολόερα | ολόγυρα | ||
| πατσή | αδελφή, κόρη (ως προσφώνηση γυναίκας γενικά) | bacı | |
| στόλ’ | τραπέζι | стол | |
| τέρτι͜α | καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
| τιζεύκουμες | μπαίνουμε στη σειρά, αραδιαζόμαστε | dizmek | |
| ψ̌η | ψυχή |
¹ Ορθότερη η χρήση του «ονέρ’τα» στην ποντιακή
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 