Στιχουργοί: Βασίλης Μωυσιάδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Εγώ θα λέγω, Χρύσανθε, τ’ εσόν την τραγωδίαν Να βγάλω πόνον και καημόν απέσ’ ας σην καρδίαν Το τακάτ’ ντο είχ̌ες σην ψ̌η σ’, Χρύσανθε, ετελέθεν Σα πικρασέας τη ζωής φαίνεται ’κ’ εκανέθεν Εσύ το αηδόν’ κι ο αητέντς, του Πόντου η καμπάνα Κι ατώρα είσαι αρχάγγελος, Χρύσανθε, σα ουράνι͜α Να μη ανασπάλτς ντο λέγω σε και το στερνόν τον λόγον Τα δέοντα δος τ’ εμετέρτς, τον αδελφό μ’ τον Γώγον Τα δέοντα δος τ’ εμετέρτς και τον πασ̌ά μ’ τον Γώγον ♫ Εσέν πρέπ’ σε -ν- άγαλμαν να γράφτ’ και η ιστορία -ν Άλλο ’κι θα γεννίεται άμον τ’ εσόν λαλία -ν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αητέντς | αητός | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασπάλτς | ξεχάσεις | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατώρα | τώρα | ||
| γεννίεται | γεννιέται | ||
| γράφτ’ | γράφω/ει | ||
| δος | δώσε | ||
| εκανέθεν | ήταν αρκετό/ή, επάρκεσε για κτ | ἱκανόω | |
| εμετέρτς | ημέτερους, δικούς μου (ανθρώπους) | ἡμέτερος | |
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ετελέθεν | (αμτβ.) τελείωσε, εξαντλήθηκε, μτφ. πέθανε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| πασ̌ά | πασά (βαθμός ή τίτλος τιμητικός ανώτατου πολιτικού ή στρατιωτικού επί Οθωμ. Αυτοκρατορίας), (καθομ.) άρχοντα, τιμητική προσφώνηση μεγαλύτερου αδελφού | paşa | |
| πικρασέας | πίκρες, πικράδες | ||
| πρέπ’ | ταιριάζει/ω | ||
| τακάτ’ | δύναμη, αντοχή | takat/ṭāḳat | |
| τραγωδίαν | τραγούδι | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αητέντς | αητός | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασπάλτς | ξεχάσεις | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατώρα | τώρα | ||
| γεννίεται | γεννιέται | ||
| γράφτ’ | γράφω/ει | ||
| δος | δώσε | ||
| εκανέθεν | ήταν αρκετό/ή, επάρκεσε για κτ | ἱκανόω | |
| εμετέρτς | ημέτερους, δικούς μου (ανθρώπους) | ἡμέτερος | |
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ετελέθεν | (αμτβ.) τελείωσε, εξαντλήθηκε, μτφ. πέθανε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| πασ̌ά | πασά (βαθμός ή τίτλος τιμητικός ανώτατου πολιτικού ή στρατιωτικού επί Οθωμ. Αυτοκρατορίας), (καθομ.) άρχοντα, τιμητική προσφώνηση μεγαλύτερου αδελφού | paşa | |
| πικρασέας | πίκρες, πικράδες | ||
| πρέπ’ | ταιριάζει/ω | ||
| τακάτ’ | δύναμη, αντοχή | takat/ṭāḳat | |
| τραγωδίαν | τραγούδι | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 