Το γιατρικόν τη σεβταλή

Ο σεβταλής ο άνθρωπον
με το ρακίν λαρούται
Κάθεται το πουρνόν και πίν’
και ανασπάλ’ να σ’κούται

Τον σεβταλήν δος το ρακίν,
πίν’ κι άλλο ’κι κοιμάται
Παίρ’ α̤τον το παράπονον
και σο σκαμνίν κοιμάται

♫

Καμίαν να μη παίρετε
το ποτήρ’ ας σο χ̌έρ’ν ατ’
Ατό μόνον παρηγορά
και τον σεβντά ας σο ταίρ’ν ατ’

Σεβντάν έχω, σεβντάν πουλώ
και σεβταλής γυρίζω
Σεβντάν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς να ταγιανίζω;