Ατά τα ψιλοχόρταρα

Ατά τα ψιλοχόρταρα
[μικρόν αρνί μ’ / σαρίν αρνί μ’]
σ̌κίζ’νε τη γην κι εβγαίν’νε
[ποδεδίζω σε! / έλα μετ’ εμέν]
Κι άμον εμάς παλληκάρι͜α
[μικρόν αρνί μ’ / σαρίν αρνί μ’]
ση μαύρη γην εμπαίν’νε
[ποδεδίζω σε! / έλα μετ’ εμέν]

Αβούτα τα νεότητα
[μικρόν αρνί μ’ / σαρίν αρνί μ’]
πάνε κι άλλο ’κι κλώσκουν
[ποδεδίζω σε! / έλα μετ’ εμέν]
Κι άμον εκείνον το χορτάρ’
[μικρόν αρνί μ’ / σαρίν αρνί μ’]
τα πρόβατα ντο βόσκουν
[ποδεδίζω σε! / έλα μετ’ εμέν]

♫

Αγαπώ είναν κουτσ̌ήν
π’ αγαπά την καλατσ̌ήν
’Κ’ επορώ να φέρ’ ατεν
σ’ οσπίτι μ’ έναν βραδήν

Πίνω το τσ̌ιμπούκ’, πίνω
Τσιρίζ’ η λουλι͜ά μ’, τσιρίζ’
Κι ας ση πόρτας τ’ αραλούκ’
σεβταλούκ’ μυρίζ’ - μυρίζ’

♫

Το πουλίν επέταξεν,
σ’ ωμία μ’ ετσ̌όκεψεν
Σην εγκάλι͜α μ’ παίρ’ ατο
και γλυκοφιλώ -γ- ατο

Τ’ αρνόπο μ’ το μερακλίν
θα φιλώ -γ- α’ απέσ’ σην ψ̌ην
Και το φίλεμαν τ’ εμόν
τα τερτόπα τ’ς θα λαρών’