Στιχουργοί: Γώγος Ιωαννίδης | Δημήτρης Πετρίδης
Συνθέτες: Γώγος Ιωαννίδης
Έλα, αρνόπο μ’, μετ’ εμέν απέσ’ σα τσ̌αϊρόπα Εντάμαν να θερίζομε, ευτάμε κουμουλόπα Έλα, έλα αδακά, σο καφούλ’ οπίσ’ καικά Σο καφούλ’ οπίσ’ καικά, ξαν ευτάμε παλαλά Αρ’ άλλο μη νουνί͜εις ατο, ωτίν μη δί’ς ση χώραν Έλα ας ευτάμε σεβνταλούκ’ ση παρχάρ’ την εβόραν Έλα, έλα αδακά, σο καφούλ’ οπίσ’ καικά Σο καφούλ’ οπίσ’ καικά, ξαν ευτάμε παλαλά Όνταν δι͜αβαίντς κι απιδι͜αβαίντς απ’ έμπρι͜α μ’ κέσ’, πουλόπο μ’ Η γλώσσα μ’ κορδυλι͜άεται και φτιλακίζ’ το ψ̌όπο μ’ Έλα, έλα αδακά, σο καφούλ’ οπίσ’ καικά Σο καφούλ’ οπίσ’ καικά, ξαν ευτάμε παλαλά
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδακά | εδώ κόντα | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| απιδι͜αβαίντς | φεύγεις, αφήνεις πίσω, προσπερνάς, ξεπερνάς | από + διαβαίνω | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| δι͜αβαίντς | (για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς | διαβαίνω | |
| δί’ς | δίνεις | ||
| εβόραν | σκιά | ||
| έμπρι͜α | μπροστά | ἐμπρός | |
| εντάμαν | μαζί | ||
| ευτάμε | κάνουμε, φτιάχνουμε | εὐθειάζω | |
| θερίζομε | θερίζουμε | ||
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| καφούλ’ | θάμνος | κατάφυλλον<καταφύλλιον<κατ’φούλλιν | |
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| κορδυλι͜άεται | γίνεται κόμπος, μπλέκεται, περιπλέκεται | κορδύλη (=ρόπαλο, εξόγκωμα) | |
| κουμουλόπα | (υποκορ.) σωροί, στοίβες, βουνιές | cumulare | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νουνί͜εις | σκέφτεσαι | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όνταν | όταν | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παλαλά | τρελά, τρέλες | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σεβνταλούκ’ | έρωτας | sevdalık | |
| τσ̌αϊρόπα | (υποκορ.) λιβάδια | çayır | |
| φτιλακίζ’ | σπαρταρά, πάλλεται γρήγορα | ||
| χώραν | ξένους, μη οικείους, ξενιτειά | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα | ||
| ωτίν | αυτί |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδακά | εδώ κόντα | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| απιδι͜αβαίντς | φεύγεις, αφήνεις πίσω, προσπερνάς, ξεπερνάς | από + διαβαίνω | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| δι͜αβαίντς | (για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς | διαβαίνω | |
| δί’ς | δίνεις | ||
| εβόραν | σκιά | ||
| έμπρι͜α | μπροστά | ἐμπρός | |
| εντάμαν | μαζί | ||
| ευτάμε | κάνουμε, φτιάχνουμε | εὐθειάζω | |
| θερίζομε | θερίζουμε | ||
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| καφούλ’ | θάμνος | κατάφυλλον<καταφύλλιον<κατ’φούλλιν | |
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| κορδυλι͜άεται | γίνεται κόμπος, μπλέκεται, περιπλέκεται | κορδύλη (=ρόπαλο, εξόγκωμα) | |
| κουμουλόπα | (υποκορ.) σωροί, στοίβες, βουνιές | cumulare | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νουνί͜εις | σκέφτεσαι | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όνταν | όταν | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παλαλά | τρελά, τρέλες | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σεβνταλούκ’ | έρωτας | sevdalık | |
| τσ̌αϊρόπα | (υποκορ.) λιβάδια | çayır | |
| φτιλακίζ’ | σπαρταρά, πάλλεται γρήγορα | ||
| χώραν | ξένους, μη οικείους, ξενιτειά | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα | ||
| ωτίν | αυτί |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 