Τα κορτσόπα πολλά αγαπώ

Τα κορτσόπα πολλά αγαπώ,
την παντρείαν φοούμαι
’Κ’ έρθεν ακόμαν ο καιρός
σο στεφάν’ να κομπούμαι

Επήγα σον πνευματικόν,
είπα την αμαρτία μ’
Ατός εκλώστεν είπε με,
«ποίσον ατο αλλομίαν»

Μικρός έμ’νε και ’κ’ έξερα,
ωρίαζα τ’ αρνόπα
Ατώρα -ν- ασ’ ετράνυνα
αγαπώ τα κορτσόπα

’Κι ξέρω ντό θα ’ίνουμαι,
’κι ξέρω ντό θα ’φτάγω
Τα κορτσόπα πολλά αγαπώ
και παλαλά -ν- ευτάγω