Η σεβτά σ’ έν’ πολλά τσ̌οτίν

Η σεβτά σ’ έν’ πολλά τσ̌οτίν,
[αμάν! ούι αμάν!]
’κι σύρκεται, τσ̌ικάρι μ’!
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]
Εσάρεψεν το καρδόπο μ’
[αμάν! ούι αμάν!]
επέρεν τ’ εχτιπάρι μ’
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]

Να επόρ’να και να έρρουζα
[αμάν! ούι αμάν!]
ατούπεσ’ σην εγκάλι͜α σ’
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]
Και ους το μέρωμαν απάν’
[αμάν! ούι αμάν!]
εκείμ’νε απέσ’ σα κάλλι͜α σ’
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]

Γουρπάν’, πουλί μ’, να ’ίνουμαι
[αμάν! ούι αμάν!]
σ’ ατό το ταπιάτι σ’
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]
Να επόρ’να κι επετσ̌άρευα
[αμάν! ούι αμάν!]
τ’ άσ̌κεμον το ινιάτι σ’
[ωφ! ωφ! ωφ! ωφ!]