Για τ’ εσέν τυραννίουμαι

Για τ’ εσέν τυραννίουμαι,
για τ’ εσέν παλαλούμαι
Ερρώστεσα ας ση σεβντά σ’,
’κ’ επορώ να κοιμούμαι

Ση μαχαλά σ’ ευρέθα εγώ,
σ’ εσόν τη γειτονίαν
Αρνόπο μ’, να τσ̌ατεύω σε
εθέλεσα αλλομίαν

Τακάτ’ άλλο ’κ’ επέμ’νε με,
’μαύρυνεν το καρδόπο μ’
Με τη χώραν ελέπω σε
και καίεται το ψ̌όπο μ’

Το φίλεμαν ντ’ εδέκες με,
πουλόπο μ’, ’κι ανασπάλλω
Απέσ’ σην καρδι͜ά μ’ έχ’ ατο
και ας σο νου μ’ ’κ’ εβγάλλω

Άμον τα κρύα τα νερά
ντο τρέχ’νε σα παρχάρι͜α
Αέτσ’ η εμορφάδα σου
παλαλών’ παλληκάρι͜α