Κοτσαγγέλ’

Όλι͜α/ούλια τα κάστρι͜α -ν- είδα
κι όλι͜α γύρισα
Άμον τη ήλ’ το κάστρεν,
κάστρεν ’κ’ έτονε
Σεράντα πόρτας είχ̌εν
κι όλα σίδερα,
εξήντα παραθύρι͜α
όλι͜α χάλκενα

Ξένε μ’, ξενιτεμένε μ’
κι ανεγνώριμε μ’,
που πορπατείς σα ξένα,
σα ξένα σ’ ανεγνώριμα

Εγώ σ’ αυτόν τον κόσμον
υπαντρεύτηκα [γιαρ/γιαρ, γιαρ]
κι επήρα Φραγκοπούλα·
ήταν μάισσα!