Βέχω, βέχω, ξεροβέχω

Τ’ έναν το χ̌έρι μ’ μαξιλάρ’
θέκω κι αποκουμπίζω
Τ’ άλλο θέκ’ α’ σην καρδία μ’
και για τ’ εσέν νουνίζω

Βέχω, βέχω, ξεροβέχω,
κείμαι κα’ τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω
Με τη ματί’ μ’ τα δακρόπα
το μαξιλάρι μ’ βρέχω

Έλα, κορτσόπον, μετ’ εμέν,
έλα -ν- ας ανταμούμες
Και μ’ έναν γλυκοφίλεμαν
όλα να συχωρούμε

Βέχω, βέχω, ξεροβέχω,
κείμαι κα’ τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω
Με τη ματί’ μ’ τα δακρόπα
το μαξιλάρι μ’ βρέχω

Ντ’ εποίκα σε και θύμωσες;
Γιατί ’κι καλατσ̌εύ’ς με;
Άλλο σ’ εγκάλι͜α μ’ ’κ’ έρχ̌εσαι,
άλλο ’κι λαλαχ̌εύ’ς με

Βέχω, βέχω, ξεροβέχω,
κείμαι κα’ τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ έχω
Με τη ματί’ μ’ τα δακρόπα
το μαξιλάρι μ’ βρέχω