Σ’ όνερο μ’

Βοτρύδι͜α είν’ τα χ̌ειλόπα σ’
γλυκέα άμον μέλι͜α
ντ’ ευτάνε τη καρδίας ι-μ’
και σείουν τα τεμέλι͜α

Σ’ όνερο μ’ όντες έρχ̌εσαι
το βράδον ντο κοιμούμαι
’κι θέλω, αρνί μ’, να εγνεφώ
και χάνω σε όντες σ’κούμαι

Τον πρόσωπο μ’ ’κι νίφτ’ ατο
όντες γλυκοφιλείς με
Μη χάν’ τη νοστιμάδαν ατ’
το φίλεμαν ντο δί’ς με

Σ’ όνερο μ’ όντες έρχ̌εσαι
το βράδον ντο κοιμούμαι
’κι θέλω, αρνί μ’, να εγνεφώ
και χάνω σε όντες σ’κούμαι

Είσαι ο ήλιον σην ζωή μ’
τ’ ανάσμας ι-μ’ η αέρα
Εβγαίντς φωτά͜εις το ψ̌όπο μου
κι ευτάς γλυκύν τη μέρα μ’

Σ’ όνερο μ’ όντες έρχ̌εσαι
το βράδον ντο κοιμούμαι
’κι θέλω, αρνί μ’, να εγνεφώ
και χάνω σε όντες σ’κούμαι