Τέρεν, θεία μ’, σκοτία έν’

Σ̌κεπάεσαι περήφανα,
ζώσ̌κεσαι χαλαρά-ι
[Γιαρ, γιαρ, γιαρ αμάν!]
Πασ̌κείμ’ έν’ ας σην εντροπή σ’
όσον ντ’ εξέρτς πολλά-ι;
[Γιαρ, γιαρ, γιαρ αμάν!]

[Και] Τέρεν, θεία μ’, σκοτία έν’,
φέγγος κι άμον ημέρα
[Και -ν-] Αποπίσ’ ι-μ’ τέρεν ντ’ ευτάει
τ’ εσόν η θα̤γατέραν

Το πρώι φόρ’ τα κόκκινα,
Το μεσημέρ’ φόρ’ τ’ άλλα
[Γιαρ, γιαρ, γιαρ αμάν!]
Έκαψες το καρδόπο μου,
Ανάθεμά σε, λάλα!
[Γιαρ, γιαρ, γιαρ αμάν!]

’Κ’ ελέπ’ς, θεία μ’, σκοτία έν’;
Άψον το φενερόπο σ’
[Και -ν-] Αποπίσ’ ι-μ’ τέρεν ντ’ ευτάει
το μικρόν το κορτσόπο σ’

Αρνί μ’, τα μάγ’λα σ’ να φιλώ,
τα χ̌είλι͜α σ’ να βουκούμαι
[Γιαρ, γιαρ, γιαρ αμάν!]
Απέσ’ σ’ άσπρον τ’ εγκαλόπο σ’
να στρώνω και κοιμούμαι
[Γιαρ, γιαρ, γιαρ αμάν!]

’Κ’ ελέπ’ς, θεία μ’, σκοτία έν’;
Άψον το φενερόπο σ’
[Και -ν-] Αποπίσ’ ι-μ’ τέρεν ντ’ ευτάει
το μικρόν το κορτσόπο σ’