Ντό, ντό, κι αμ’ ντό;

Σην αύλι͜α μ’ να εφύτρωναν
έναν βούραν χορτάρι͜α 
Εμπαίντς κι εβγαίντς, πατείς ατα
με τ’ άσπρα τα ποδάρι͜α
[Ντό, ντό, κι αμ’ ντό;]
με τ’ άσπρα τα ποδάρι͜α

Σην πόρτα σ’ πάγω κι έρχουμαι
και -ν- άμον γυρευός-ι
Εσύ γουεύ’ς το φίλεμαν
ντ’ εδέκεν ο Θεός-ι
[Ντό, ντό, κι αμ’ ντό;]
ντ’ εδέκεν ο Θεός-ι

Μ’ ό,τ’ είπα, μ’ ό,τ’ εγέλασα
καν’νάν κακόν ’κ’ εποίκα
Τον κύρη σ’ ’κι εφαρμάκωσα,
την μάνα σ’ τιδέν ’κ’ είπα
[Ντό, ντό, κι αμ’ ντό;]
την μάνα σ’ τιδέν ’κι είπα

Ο κύρ’ σ’ κι η μάνα σ’ αν ’κι θέλ’
ξάι ’κι παρακαλώ σε
Πατώ και κλώθω την σεβντάν
και -ν- άλλο ’κι αγαπώ σε -ν
[Ντό, ντό, κι αμ’ ντό;]
και -ν- άλλο ’κι αγαπώ σε -ν