Μαχ̌αίρι͜α σο καρδόπο μου

Μαχ̌αίρι͜α σο καρδόπο μου,
πουλί μ’, είν’ καρφωμένα
Και -ν- ένοιξαν τρανόν γεράν,
κόρη, τσ̌ίξον εμένα

Μ’ όλι͜α τη πλάσης τα νερά
’κι φερι͜αχλαεύ’ το ψ̌όπο μ’
Ατό σεριλανεύκεται
με τ’ εσόν τ’ ισ̌μαρόπον

Όντες νοΐζω πως δι͜αβαίντς
αφκά ας σ’ οσπιτόπο μ’
Τ’ απάν’ ι-μ’ όλιον μερμηκά
χαρχαταρά̤ το ψ̌όπο μ’

Μ’ όλι͜α τη πλάσης τα νερά
’κι φερι͜αχλαεύ’ το ψ̌όπο μ’
Ατό σεριλανεύκεται
με τ’ εσόν τ’ ισ̌μαρόπον

Ομνώ κι ευτάω την ευχ̌ή μ’
κι έχω ομούτ’ τρανόν -ι
Με τη Θεού το θέλεμαν
να ’ίνεσαι τ’ εμόν -ι

Μ’ όλι͜α τη πλάσης τα νερά
’κι φερι͜αχλαεύ’ το ψ̌όπο μ’
Ατό σεριλανεύκεται
με τ’ εσόν τ’ ισ̌μαρόπον