Ερώτεσα για τ’ εσένα

Ερώτεσα για τ’ εσένα
όλια τση γης τα ραχ̌ία
Άλλο έμορφον πα ’κ’ είδαν
άμον τ’ εσόν την καρδίαν

Ερώτεσα για τ’ εσένα
όλια τ’ ουρανού τ’ αστρόπα
Ατσ̌ά ευρίουνταν σον κόσμον
άμον τ’ εσά τ’ ομματόπα;

Κι είπαν έμεν όλ’ εντάμαν
για τ’ εσέναν τραγωδίας
Άμον άστρα είν’ τ’ ομμάτα̤ σ’
κι άμον ήλες η καρδία σ’

Ερώτεσα για τ’ εσένα
τη θάλασσας τα ταλγάδας
’Κ’ επορούν οι αγγέλ’ να ομοι͜άζ’νε,
γιαβρόπο μ’, την εμορφάδα σ’

Ερώτεσα για τ’ εσένα
την καρδία μ’ και το ψ̌όπο μ’
Αγαπούν σον κόσμον άλλεν
άμον εσέναν, πουλόπο μ’;

Κι είπαν έμεν όλ’ εντάμαν
για τ’ εσέναν τραγωδίας
Άμον άστρα είν’ τ’ ομμάτα̤ σ’
κι άμον ήλες η καρδία σ’