Στιχουργοί: Αντώνης Πηλαλίδης
Συνθέτες: Δημήτρης Ξενιτόπουλος
Σον παρχάρ’ περιδι͜αβαίν’ ατσ̌ά τίναν αραεύ’ Ολόερα πορπατεί το λαήν’ σο χ̌έρ’ κρατεί Σεβντάς ταπιέτ’ ομοι͜άζ’ και σο καρδόπο μ’ φωτάζ’ Κι ατέ ευτάει πως ’κ’ εγροικά κι όλι͜α λέει σ’ εμέν χαλάλ’ Σο καλύβ’ τη παρχαρί’ έγκε με με το λαήν’ νερόν για ν’ αποδιψώ και το χ̌έρ’ν ατ’ς να κρατώ Σεβντάς ταπιέτ’ ομοι͜άζ’ και σο καρδόπο μ’ φωτάζ’ Κι ατέ ευτάει πως ’κ’ εγροικά κι όλι͜α λέει σ’ εμέν χαλάλ’ Σ’ έναν βούραν το νερόν έπι͜α κι άμον εθαρρώ έρθεν ελύεν η ψ̌η μ’ ντ’ εδώκε με ας σο λαήν’ Σεβντάς ταπιέτ’ ομοι͜άζ’ και σο καρδόπο μ’ φωτάζ’ Κι ατέ ευτάει πως ’κ’ εγροικά κι όλι͜α λέει σ’ εμέν χαλάλ’ Όλιον το βίο μ’ να ελέπ’ς κι επεκεί να μασχαρεύ’ς Μ’ εθαρρείς όλ’ επορούν ση σεβντάν να εχωρούν Σεβντάς ταπιέτ’ ομοι͜άζ’ και σο καρδόπο μ’ φωτάζ’ Κι ατέ ευτάει πως ’κ’ εγροικά κι όλι͜α λέει σ’ εμέν χαλάλ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αποδιψώ | ξεδιψώ | ||
| αραεύ’ | ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει | aramak | |
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατέ | αυτή | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| ατσ̌ά | άραγε | acep/ʿaceb | |
| βίο | το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου | ||
| βούραν | χούφτα | vola=η παλάμη του χεριού ή το πέλμα του ποδιού | |
| έγκε | έφερε | ||
| εγροικά | καταλαβαίνει | ||
| εδώκε | έδωσε | ||
| εθαρρείς | θαρρείς, νομίζεις, υποθέτεις | ||
| εθαρρώ | θαρρώ, νομίζω, υποθέτω | ||
| ελέπ’ς | βλέπεις | ||
| ελύεν | λύθηκε, έλιωσε | ||
| επεκεί | από εκεί, από τότε, ύστερα, κατόπιν | ||
| έπι͜α | ήπια | ||
| επορούν | μπορούν | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| εχωρούν | χωράνε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κρατεί | κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει | ||
| λαήν’ | λαήνι, πήλινο δοχείο για υγρά και κυρίως για νερό | lagena<λάγυνος | |
| μασχαρεύ’ς | αστειεύεσαι, διακωμωδείς | maskara/masḫara | |
| όλ’ | όλοι/α | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| ολόερα | ολόγυρα | ||
| ομοι͜άζ’ | ομοιάζει, μοιάζει | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| παρχαρί’ | θερινού βοσκότοπου (παρχαριού) | ||
| πορπατεί | περπατάει | ||
| σεβντάν | αγάπη, έρωτα | sevda/sevdā | |
| σεβντάς | αγάπης, έρωτα | sevda/sevdā | |
| ταπιέτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
| τίναν | ποιον/α | ||
| φωτάζ’ | φωτίζει, λάμπει | ||
| χ̌έρ’ | χέρι | ||
| χ̌έρ’ν | χέρι | ||
| χαλάλ’ | κάτι που θυσιάζεται, προσφέρεται, ξοδεύεται με ευχαρίστηση, αν και είναι πολύτιμο ή κοστίζει πολλά | helal/ḥalāl | |
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αποδιψώ | ξεδιψώ | ||
| αραεύ’ | ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει | aramak | |
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατέ | αυτή | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| ατσ̌ά | άραγε | acep/ʿaceb | |
| βίο | το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου | ||
| βούραν | χούφτα | vola=η παλάμη του χεριού ή το πέλμα του ποδιού | |
| έγκε | έφερε | ||
| εγροικά | καταλαβαίνει | ||
| εδώκε | έδωσε | ||
| εθαρρείς | θαρρείς, νομίζεις, υποθέτεις | ||
| εθαρρώ | θαρρώ, νομίζω, υποθέτω | ||
| ελέπ’ς | βλέπεις | ||
| ελύεν | λύθηκε, έλιωσε | ||
| επεκεί | από εκεί, από τότε, ύστερα, κατόπιν | ||
| έπι͜α | ήπια | ||
| επορούν | μπορούν | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| εχωρούν | χωράνε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κρατεί | κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει | ||
| λαήν’ | λαήνι, πήλινο δοχείο για υγρά και κυρίως για νερό | lagena<λάγυνος | |
| μασχαρεύ’ς | αστειεύεσαι, διακωμωδείς | maskara/masḫara | |
| όλ’ | όλοι/α | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| ολόερα | ολόγυρα | ||
| ομοι͜άζ’ | ομοιάζει, μοιάζει | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| παρχαρί’ | θερινού βοσκότοπου (παρχαριού) | ||
| πορπατεί | περπατάει | ||
| σεβντάν | αγάπη, έρωτα | sevda/sevdā | |
| σεβντάς | αγάπης, έρωτα | sevda/sevdā | |
| ταπιέτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
| τίναν | ποιον/α | ||
| φωτάζ’ | φωτίζει, λάμπει | ||
| χ̌έρ’ | χέρι | ||
| χ̌έρ’ν | χέρι | ||
| χαλάλ’ | κάτι που θυσιάζεται, προσφέρεται, ξοδεύεται με ευχαρίστηση, αν και είναι πολύτιμο ή κοστίζει πολλά | helal/ḥalāl | |
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 