Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Άμον τα μήλα σο κλαδίν τα κόλφι͜α ’θε λαΐσκουν κι όντες σπιχταγκαλιάσ̌κεται πώς ’κι φοάται γλύσκουν; Αφκά στο σπαρελόπο σου ντό είναι τα πουλόπα; Ατά -ν- επαρεπείνασαν και θέλ’νε θρυμμουλόπα Αποκουμπία το σπαρέλ’ -τ- σ’ ας φαίνεται -ν- η ψ̌ήκα σ’ Θα κλίσ̌κεται κα’ και φιλεί ο καρίπ’ς ο Γιωρίκας Άσπρα τσ̌ιτσ̌έκια ’κχ̌ύουνταν ας σην πορπατησία σ’ Να έμ’ τη σπαρελί’ σ’ τ’ αστάρ’ κι εκείμ’ απέσ’ σα ψ̌ήα σ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| αποκουμπία | (προστ.) ξεκούμπωσε | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| αστάρ’ | φόδρα, υπόστρωμα | astar/āster | |
| ατά | αυτά | ||
| αφκά | κάτω | ||
| γλύσκουν | συνθλίβονται, λιώνουν | ||
| εκείμ’ | κειτόμουν, ξάπλωνα | ||
| έμ’ | ήμουν | ||
| επαρεπείνασαν | παραπείνασαν | ||
| ’θε | του/της | ||
| θέλ’νε | θέλουν | ||
| θρυμμουλόπα | ψιχουλάκια | ||
| κα’ | κάτω | ||
| καρίπ’ς | ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους | garip/ġarīb | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλίσ̌κεται | σκύβει, κλίνει | ||
| κόλφι͜α | η αγκαλιά, ο κόλπος, το μέρος του σώματος ανάμεσα στους βραχίονες και το στήθος, το στήθος της γυναίκας | ||
| ’κχ̌ύουνταν | εκχύνονται, χύνονται, εκρέουν | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| λαΐσκουν | κουνιούνται πέρα-δώθε | ||
| όντες | όταν | ||
| πορπατησία | περπατησιά, περπάτημα | ||
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| σπαρέλ’ | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| σπαρελί’ | σπαρελιού (μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους) | spalliera | |
| σπαρελόπο | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| σπιχταγκαλιάσ̌κεται | σφιχταγκαλιάζει | ||
| τσ̌ιτσ̌έκια | λουλούδια | çiçek | |
| φοάται | φοβάται | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα | ||
| ψ̌ήκα | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| αποκουμπία | (προστ.) ξεκούμπωσε | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| αστάρ’ | φόδρα, υπόστρωμα | astar/āster | |
| ατά | αυτά | ||
| αφκά | κάτω | ||
| γλύσκουν | συνθλίβονται, λιώνουν | ||
| εκείμ’ | κειτόμουν, ξάπλωνα | ||
| έμ’ | ήμουν | ||
| επαρεπείνασαν | παραπείνασαν | ||
| ’θε | του/της | ||
| θέλ’νε | θέλουν | ||
| θρυμμουλόπα | ψιχουλάκια | ||
| κα’ | κάτω | ||
| καρίπ’ς | ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους | garip/ġarīb | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλίσ̌κεται | σκύβει, κλίνει | ||
| κόλφι͜α | η αγκαλιά, ο κόλπος, το μέρος του σώματος ανάμεσα στους βραχίονες και το στήθος, το στήθος της γυναίκας | ||
| ’κχ̌ύουνταν | εκχύνονται, χύνονται, εκρέουν | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| λαΐσκουν | κουνιούνται πέρα-δώθε | ||
| όντες | όταν | ||
| πορπατησία | περπατησιά, περπάτημα | ||
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| σπαρέλ’ | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| σπαρελί’ | σπαρελιού (μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους) | spalliera | |
| σπαρελόπο | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| σπιχταγκαλιάσ̌κεται | σφιχταγκαλιάζει | ||
| τσ̌ιτσ̌έκια | λουλούδια | çiçek | |
| φοάται | φοβάται | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα | ||
| ψ̌ήκα | ψυχούλα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 