Τικ

Παράδες ’κ’ εκαζάνεψα,
ανάθεμά τα λίρας
Τρυγόνα μ’, εροθύμεσα
το στύπον τη ματζίρα σ’

Εκόντυνες το φιστάνι σ’
έναν χ̌ερέαν κι άλλο
Τα παλληκάρι͜α τη χωρί’
εσέγκες σ’ έναν σ’ άλλο

Έλα τ’ αρνί μ’ ας ’ίνουμες
εμείς σ’ έναν μερέαν
Σ’ έναν τσ̌ατάλ’ καφούλ’ απάν’
χτίζομε έναν φωλέαν

Γιατί ’κι αφήν’ -τ- σε η μάνα σ’
και να φεύ’ς ας σο γιάν’ ατ’ς
Όντες έτον άμον εσέν
θ’ έτρωεν από ’πάν’ ατ’ς

♫

Αρχόντισσα θα έχω σε,
βασίλισσα θα είσαι
Τσ̌ιτσ̌άκια, τριαντάφυλλα
θα στρώνω και θα κείσαι

Χοὺι χοὺι!
Τ’ όνομάν ατ’ς Κερεκή,
τρώγ’ν’ ατεν οι ποντικοί
Τ’ όνομάν ατ’ς έν’ Παρέσσα
έτον ολίγον λεγνέσσα

Δεξι͜ά να πας δειλαίνεσαι
ζεβρι͜ά να πας φογάσαι
Δέβα τογρία -ν- εμπροστά σ’
σ’ εκείνον που αγαπά σε

Χοὺι χοὺι!
Τ’ όνομάν ατ’ς Κερεκή,
τρώγ’ν’ ατεν οι ποντικοί
Τ’ όνομάν ατ’ς έν’ Παρέσσα
έτον ολίγον λεγνέσσα

Εμέν ασκέρ’ ευτάνε με
στείλ’νε με στο Γιεμένι¹
Τ’ άκλερον το σπαρελόπο σ’
ποίος θα λύν’ και δένει;

Χοὺι χοὺι!
Τ’ όνομάν ατ’ς Κερεκή,
τρώγ’ν’ ατεν οι ποντικοί
Τ’ όνομάν ατ’ς έν’ Παρέσσα
έτον ολίγον λεγνέσσα

♫

Πού είν’ εκείνα τα κάλλια,
πού είν’ εκείνα τα πλάτι͜α;
Πού έν’ εκείν’ η ομορφάδα,
πού είν’ εκείνα τ’ ομμάτι͜α;

Εγώ -ν- εσέναν είχα σε
χαμούφτα κεντρωμέντσα
Κι ατώρα -ν- έρθα εύρα σε
και καλάθ’ τσιχλωμέντσα

Σίτ’ επέγ’να απ’ οπίσ’ αθε
εγλοίαξα κι ερρούξα
και -ν- απέσ’ σ’ εγκαλιόπον ατ’ς
πώς ευρέθα ’κ’ εγροίκ’σα

Θυμάσαι όντες εφίλ’ναμε,
πουλόπο μ’, τ’ έναν τ’ άλλο
Μελένια τα στομόχ̌ειλα σ’
ατά πώς θ’ ανασπάλω;

♫

Ελα να ποδεδίζω,
μικρέσσα μ’ τρανταφύλλα
Εγώ απ’ εσέν τιδέν ’κ’ ελιώ
εσύ ντ’ ελιάς τα μήλα;

Τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον,
χαμούφτα γινωμένον
Άσ’ τη μανίτσα σ’ και τον κύρ’ -τ- σ’
σ’ εμέτερα έλα μένον

Έλα να ποδεδίζω σε,
Αε-Σερί’ πουλόπον
Τ’ εμόν εγκάλιαν έγρασεν
τ’ εσόν το σπαρελόπον

Τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον,
χαμούφτα γινωμένον
Άσ’ τη μανίτσα σ’ και τον κύρ’ -τ- σ’
σ’ εμέτερα έλα μένον

Ποπάδες και πνευματικοί
όντες ’ξημολογάτεν
εμέν και το μικρόν τ’ αρνί μ’
καμίαν / ωρι͜άσον μ’ ερωτάτεν

Τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον,
χαμούφτα γινωμένον
Άσ’ τη μανίτσα σ’ και τον κύρ’ -τ- σ’,
σ’ εμέτερα έλα μένον