Διπάτ’

Καίγουμαι, πουλί μ’, καίγουμαι
καίγουμαι, αναστενάζω
[και] Τη σεβτιάν ντ’ έχω για τ’ εσέν
’κ’ επορώ να δεβάζω

Αρνί μ’, όθεν κέσ’ πορπατείς
τ’ ολόερα σ’ φωτάζ’νε
[και] Τ’ έμπρου τα στράτας χ̌αίρουνταν,
τ’ οπίσ’ αναστενάζ’νε

[Ωχ! Και -ν-] Ελέπω σε, χάνω το νου μ’
ν’ αηλί τ’ εμόν το χάλιν
[Και -ν-] Άψιμον καίει σο καρδόπο μ’
και κρούει με σο κιφάλιν

♫

Πατρίδα μ’, είδα σ’ όνερο μ’
ελάσκουμ’ σα γιαζία σ’ [νέι/βάι εμέν]
Πώς θ’ αποθάνω σα μακρά;
θα τρώει με αροθυμία σ’ [νέι]

Τα μοναστήρι͜α σ’ έρημα,
τα καμπάνας ’κι κρούγ’νε [νέι]
κι αγράνεμον όντες φυσά
κλαίν’ και μοιρολογούνε [νέι]

Να έμ’ αητέντς κι επέτανα
κι από ψηλά -ν- ετέρ’να [νέι]
τα έμορφα τα μέρι͜α μουν
κι ενάν μουράτ’ επαίρ’να [νέι/βάι εμέν]