
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Και με τα τραγωδίας ι-μ’ [ν’ αηλί εμέν!] και με το τουλουμόπο μ’ [ούι, ν’ αηλί και βάι ξαν εμέν] την τρυγονίτσα μ’ έχ’ ατεν [ν’ αηλί εμέν!] σ’ οσπίτι μ’ εγλεντζ̌όπον [ούι, ν’ αηλί και βάι ξαν εμέν] Κανείται, Θεέ μ’, άλλο μη βρέ͜εις, [ν’ αηλί εμέν!] κατασπάντς τα λιθάρι͜α [ούι, ν’ αηλί και βάι ξαν εμέν] Τ’ εμά τα δάκρυ͜α και τσ’ εγάπ’ς [ν’ αηλί εμέν!] κανείνταν σα χορτάρι͜α [ούι, ν’ αηλί και βάι ξαν εμέν] Με τα πουλόπα του Θεού [ν’ αηλί εμέν!] θα ’φτάγω συντροφίαν [ούι, ν’ αηλί και βάι ξαν εμέν] Ατά πας̌ κ’ έχ’νε άμον τ’ εσόν [ν’ αηλί εμέν!] σιδερένεν καρδίαν; [ούι, ν’ αηλί και βάι ξαν εμέν]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| βρέ͜εις | βρέχεις | ||
| εγάπ’ς | αγάπης | ||
| εγλεντζ̌όπον | ψυχαγωγικό μέσο, μέσο με το οποίο απασχολείται κάποιος ευχάριστα | eğlence | |
| εμά | δικά μου | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| έχ’νε | έχουνε | ||
| κανείνταν | είναι αρκετά, επαρκούν για κτ | ἱκανόω | |
| κανείται | είναι αρκετό, επαρκεί για κτ | ἱκανόω | |
| κατασπάντς | κατασπάζεις | ||
| λιθάρι͜α | λιθάρια, πέτρες | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| οσπίτι | σπίτι | hospitium<hospes | |
| πας̌ | μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και) | μήν πᾶς | |
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| σιδερένεν | σιδερένια/ο | ||
| συντροφίαν | συντροφιά, παρέα | ||
| τουλουμόπο | (υποκορ.) άσκαυλος, αγγείο | tulum | |
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| τρυγονίτσα | (υποκορ.) το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| ’φτάγω | (ευτάγω) κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| βρέ͜εις | βρέχεις | ||
| εγάπ’ς | αγάπης | ||
| εγλεντζ̌όπον | ψυχαγωγικό μέσο, μέσο με το οποίο απασχολείται κάποιος ευχάριστα | eğlence | |
| εμά | δικά μου | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| έχ’νε | έχουνε | ||
| κανείνταν | είναι αρκετά, επαρκούν για κτ | ἱκανόω | |
| κανείται | είναι αρκετό, επαρκεί για κτ | ἱκανόω | |
| κατασπάντς | κατασπάζεις | ||
| λιθάρι͜α | λιθάρια, πέτρες | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| οσπίτι | σπίτι | hospitium<hospes | |
| πας̌ | μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και) | μήν πᾶς | |
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| σιδερένεν | σιδερένια/ο | ||
| συντροφίαν | συντροφιά, παρέα | ||
| τουλουμόπο | (υποκορ.) άσκαυλος, αγγείο | tulum | |
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| τρυγονίτσα | (υποκορ.) το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| ’φτάγω | (ευτάγω) κάνω, φτιάχνω | εὐθειάζω |

