Ο κάντρος ι-σ’ απάν’ σο στόλ’

Ο κάντρος ι-σ’ απάν’ σο στόλ’,
γιαβρόπο μ’, ετοζώθεν
Επέρα να σπογγίζ’ ατον
η γούλα μ’ εγομώθεν

 Άντρας ι-σ’ του γαϊδάρ’ ο γιον
’κι ’ξέρ’ το μεκατίρι σ’
’Κι ’ξέρ’ να παίρ’ το φίλεμα σ’
ν’ αβλαεύ’ το χατίρι σ’

Κατήβα σο Διπόταμον
τέρεν πώς πάει το ρέμαν
Εμέν κι εσέν που θα χωρίζ’
να ’λέπ’ τον ήλιον αίμαν

Θ’ αποθάνω ψεματικά
θα τερώ, πολλά κλαις με;
Τα μυστικά ντο είπα σε
θα τερώ, όλια λες με;