Το τουλουμόπο μ’ τ’ άκλερον

Το τουλουμόπο μ’ τ’ άκλερον
ντ’ έμορφα τσιμπονίζει!
Και το σταυρόν ντ’ εδώκα σε
ση γούλα σ’ τσ̌αρτιλίζει

Πετούν σον ουρανόν, πετούν,
πουλί μ’, τα περιστέρι͜α
Λελεύω τ’ ομματόπα σου
ντο τερούν στέρεα - στέρεα

Τουλούμ’ καϊτέν θα παίζω σε
την καρδι͜ά σ’ θα μαυρύνω
Σο ψ̌όπο μ’ ντ’ έχω τ’ άψιμον
ολίγον να ’λαφρύνω

Λελεύω σε, λελεύω σε
πουγκάρι μ’, τσ̌ιτσ̌ι͜ακόπον
Άιτε, πάμε σ’ εμέτερα
στρωμένον τουσ̌εκόπον

Και με το τουλουμόπο μου
αφκά σο παραθύρι σ’
θα έρχουμαι να τραγωδώ,
αρνί μ’, για το χατίρι σ’

Λαλώ, λαλώ και ’κι λαλεί
το ψ̌όπο μ’ τυρα̤ννίζει
Να έξερ’νεν πως για τ’ ατέν
η καρδι͜ά μ’ καφουρίζει