Ε! μάρσα Ματσουκάτ’σσα

Εκείν’ το πέραν τα ραχ̌ι͜ά
πότε θα λιμενεύ’νε;
Αρνί μ’, τα κάλλια σ’ λύγουνταν,
εσέν πα ’κι απομέν’νε

Ε! μάρσα Ματσουκάτ’σσα,
τα κάλλια σ’ εχ̌ι͜ονάτ’σαν!
Έπαρ’ ’τα κι έλα μετ’ εσέν,
τ’ ομμάτι͜α μ’ ετσουνάκ’σαν

Εκείν’ το πέραν τα ραχ̌ι͜ά
πότε θα λιμενεύ’νε;
Την άνοιξην τα πρόατα μ’
εκεί θα παρχαρεύ’νε

Ε! μάρσα Ματσουκάτ’σσα,
τα κάλλια σ’ εχ̌ι͜ονάτ’σαν!
Έπαρ’ ’τα κι έλα μετ’ εσέν,
τ’ ομμάτι͜α μ’ ετσουνάκ’σαν

Εκείν’ το πέραν τα ραχ̌ι͜ά
πασ̌κείμ’ ντο είναι χώρας;
Εκεί είναι κρύα νερά
και παχ̌έα εβόρας

Ε! μάρσα Ματσουκάτ’σσα,
τα κάλλια σ’ εχ̌ι͜ονάτ’σαν!
Έπαρ’ ’τα κι έλα μετ’ εσέν,
τ’ ομμάτι͜α μ’ ετσουνάκ’σαν