Τα σεβταλοσάιτας

Απ’ αδά κιάν’ ντ’ εράευες
κι απ’ έμπρα̤ μ’ ντ’ εδεβήν’νες;
Πας̌ ’κ’ έξερες, κόρη, εμέν
το κακόν ντο θ’ εποίν’νες;

Έδειξες με τον πρόσωπο σ’
τ’ ομμάτι͜α μ’ εθαμπώθαν
και τα σεβταλοσάιτας
σην καρδι͜ά μ’ εκαρφώθαν

Έρθες εμορφοστόλιχτος
κι άμον περδικοπούλιν
Πας̌ ’κ’ έξερες, τρυγόνα μου,
ντο θα σοεύ’ς τ’ αχούλι μ’;

Έδειξες με τον πρόσωπο σ’
τ’ ομμάτι͜α μ’ εθαμπώθαν
και τα σεβταλοσάιτας
σην καρδι͜ά μ’ εκαρφώθαν

Έδειξες με τον πρόσωπο σ’
τ’ ομμάτι͜α μ’ εθαμπώθαν
και τα σεβταλοσάιτας
σην καρδι͜ά μ’ εκαρφώθαν