Χωρίς σεβντάν απέσ’ σην ψ̌ην

Η εμορφία σ’ έν’ μαχαίρ’,
απέσ’ ι-μ’ καρφωμένον [γιαρ]
[ωχ!] και η σεβτά σ’ σα έμψυχα μ’
σίδερον πυρωμένον [γιαρ]

[Αχ!] Το πρόσωπο σ’ όντες τερώ,
μακρά σ’ να στέκω ’κ’ είμαι [γιαρ]
Αν φεύ’ς κι άλλο ’κ’ ελέπω σε
θα σβήνω θα τελείμαι [γιαρ]

Χωρίς σεβτάν απέσ’ σην ψ̌ην,
έναν ζωή χαμένον [γιαρ]
Έναν καρδίαν γεραλίν
και αραθυμαγμένον [γιαρ]

Έλα, πουλί μ’, ας κόφτουμε
με τη σεβτάς την κάμαν [γιαρ]
[ωχ!] σ̌κοινία το χωρίζ’νε μας,
να ζούμ’ εμείς εντάμαν [γιαρ]