Άψιμον

Άψιμον εδώκες με,
παρώρας εφέκες με
Ας σου έχασα σε πώς
θα χουλείμαι μαναχός;

Ποίον στράταν έσ̌κισες
κι άλλ’ οπίσ’ ’κ’ ετέρεσες;
Άμον κλέφτες έφυες
κι ας σ’ ομμάτι͜α μ’ εχάθες

Ατσ̌ά πότε θα μερών’
για τ’ εμέν τον άχαρον;
Την καρδία μ’ έκαψες,
την ψ̌η μ’ εσκοτείνεψες

Έι! Θεέ μ’ ποίσον ατεν
ξαν να κλώσ̌κεται σ’ εμέν
κι αν ’κι θέλ’ να έρ’ται οπίσ’
στείλον με έτερον κορίτσ’!