Μα την Παναΐα

Για τ’ ομμάτι͜α σ’ ντό ’κ’ εποίν’να;
Ντο είχα όλια εδίν’να!
Επουσ̌μάνεψα, αρνόπο μ’,
ντο εχάρτσα σε το ψ̌όπο μ’

Μα την Παναΐα λέγω,
για τ’ εσέν άλλο ’κι κλαίγω
Ντο επέρασα κανείται,
η σεβντά σ’ αδά τελείται

Τέρτι͜α, βάσανα και πόνι͜α
σύρω εγώ ατόσα χρόνι͜α
Ατό η υπομονή μ’
πόσο θα κρατεί, αρνί μ’;

Μα την Παναΐα λέγω,
για τ’ εσέν άλλο ’κι κλαίγω
Ντο επέρασα κανείται,
η σεβντά σ’ αδά τελείται

’Κ’ επορώ άλλο να στέκω
και τα κρίματα σ’ να ελέπω
’Κ’ επορώ θα παλαλούμαι,
θα φεύω για να λαρούμαι

Μα την Παναΐα λέγω,
για τ’ εσέν άλλο ’κι κλαίγω
Ντο επέρασα κανείται,
η σεβντά σ’ αδά τελείται