Μ’ άλλον θα κοιμάσαι

Εματώσανε την καρδι͜ά μ’,
’ς ση σεβντά σ’ το αίμα μ’ στάζ’
Ενέσπαλες το γιαβρόπο σ’
για τ’ εσέν πα αναστενάζ’

Μ’ άλλον θα κοιμάσαι,
εμέν θα νουνί͜εις
Άλλος θα φιλεί σε
κι εσύ θα πονείς

Θα τρωεί με η χωρισία σ’,
πουλόπο μ’, κι η καμονή σ’
Θα στεφανούσαι τον άλλον,
ενέσπαλες το πουλί σ’

Μ’ άλλον θα κοιμάσαι,
εμέν θα νουνί͜εις
Άλλος θα φιλεί σε
κι εσύ θα πονείς

Κλώσον οπίσ’ την προξενίαν
με το ζόρ’ που στεφανών’
ευτάει τρανόν αμαρτίαν,
δύο μαχ̌αίρι͜α ανταμών’

Μ’ άλλον θα κοιμάσαι,
εμέν θα νουνί͜εις
Άλλος θα φιλεί σε
κι εσύ θα πονείς