Το τσ̌ιτσ̌έκ’ το γιασεμίν

Είσαι σ’ εμόν τη ζωήν
το τσ̌ιτσ̌έκ’ το γιασεμίν
Όλον τον χρόνον π’ ανθίζ’,
για τ’ εμέναν σκουντουλίζ’

Τραγωδία τη χαράς
είσαι εσύ και τη σεβντάς
Κόρασ̌ον, απάν’ ση γην
το τσ̌ιτσ̌έκ’ το γιασεμίν
Τραγωδι͜άνος ι-σ’ εγώ,
για τα κάλλια σ’ τραγωδώ
Έμορφον έν’ η ζωή,
ας δι͜αβαίνομ’ α’ μαζί

Το πουλόπο μ’ σον παρχάρ’
και τη φέγγονος ισ̌μάρ’
Σ’ ερημίας το νερόν,
χούλεμαν το χ̌ειμωγκόν

Τραγωδία τη χαράς
είσαι εσύ και τη σεβντάς
Κόρασ̌ον, απάν’ ση γην
το τσ̌ιτσ̌έκ’ το γιασεμίν
Τραγωδι͜άνος ι-σ’ εγώ,
για τ’ εσέναν τραγωδώ
Έμορφον έν’ η ζωή,
ας δι͜αβαίνομ’ α’ μαζί

Εσύ κάλλος τη ζωής,
άσπρον περιστέρ’ η ψ̌η σ’
Σην καρδία μ’ το τακάτ’
και ση ζήση μ’ το μουράτ’

Τραγωδία τη χαράς
είσαι εσύ και τη σεβντάς
Κόρασ̌ον, απάν’ ση γην
το τσ̌ιτσ̌έκ’ το γιασεμίν
Τραγωδι͜άνος ι-σ’ εγώ,
για τα κάλλια σ’ τραγωδώ
Έμορφον έν’ η ζωή,
ας δι͜αβαίνομ’ α’ μαζί

Τραγωδία τη χαράς
είσαι εσύ και τη σεβντάς
Κόρασ̌ον, απάν’ ση γην
το τσ̌ιτσ̌έκ’ το γιασεμίν
Τραγωδι͜άνος ι-σ’ εγώ,
για τα κάλλια σ’ τραγωδώ
Έμορφον έν’ η ζωή,
ας δι͜αβαίνομ’ α’ μαζί