Κλαδίν ας σο κοκκύμελον

Σ’χώρα με, νε κοκκύμελον,
ντο έκοψα κλαδόπον
και έχτ’σα εγώ για τη σεβντάν
έμορφον κεμεντζ̌όπον

Κοκκύμελον η κεμεντζ̌έ μ’,
παίζ’ κωδωνίζ’ σα ζίλια
Εμάεψεν κι εφίλεσα
το κορτσόπο μ’ σα χ̌είλια

Για το κλαδίν ντο έκοψα
’κ’ εποίκα αμαρτίαν
Εγώ έναν σεβντάν έχω
κι εσύ χ̌ίλια κλαδία

Κοκκύμελον η κεμεντζ̌έ μ’,
παίζ’ κωδωνίζ’ σα ζίλια
Εμάεψεν κι εφίλεσα
το κορτσόπο μ’ σα χ̌είλια

Εσύ έ͜εις τα πουλόπα σου
που έρχουν κελαηδούνε
Τ’ εμόν το ταίρ’ κανέναν ’κ’ έχ̌’
κι άμα αρρωσταίν’ φοούμαι

Κοκκύμελον η κεμεντζ̌έ μ’,
παίζ’ κωδωνίζ’ σα ζίλια
Εμάεψεν κι εφίλεσα
το κορτσόπο μ’ σα χ̌είλια