Στιχουργοί: Βασίλης Μωυσιάδης
Συνθέτες: Γιώργος Νικολαΐδης
Την καρδία μ’ ντό θ’ ευτάς α’; ατό ’κι φαΐεται Και τη φλέβας ι-μ’ το αίμαν, πουλί μ’, ’κι ποτίεται Ό,τι ελέπ’ς αούτο είμαι λίγο εγάπην δος κι εσύ Και δι͜αβαίνομε -ν- εντάμαν σο τσ̌ετίν’κον τη ζωήν Και το ψ̌όπο μ’ τη Θεού έν’, εσύ ντο θ’ ευτάς ατο; Ξάι μ’ αγγεύ’ς το νου μ’, πουλόπο μ’, ατό τσ̌ιπ εχάσα ’το Ό,τι ελέπ’ς αούτο είμαι λίγο εγάπην δος κι εσύ Και δι͜αβαίνομε -ν- εντάμαν σο τσ̌ετίν’κον τη ζωήν Αμανάτ’ μη ψαλαφάς με, ο λόγο μ’ χ̌ίλια αξίζ’! Και το τέρεμα μ’ αούτο πώς το καρδόπο σ’ ’κι σ̌κίζ’; Ό,τι ελέπ’ς αούτο είμαι λίγο εγάπην δος κι εσύ Και δι͜αβαίνομε -ν- εντάμαν σο τσ̌ετίν’κον τη ζωήν Με το τάξιμον εγάπην, νε ζει, νε κρατίεται Με κουρφίας και με ψέμαν σπιτικόν ’κι χτίεται Ό,τι ελέπ’ς αούτο είμαι λίγο εγάπην δος κι εσύ Και δι͜αβαίνομε -ν- εντάμαν σο τσ̌ετίν’κον τη ζωήν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αγγεύ’ς | προσεγγίζεις, αναφέρεις | ||
| αμανάτ’ | πράγμα που είναι για φύλαξη, πρόσωπο που το εμπιστεύεται κάποιος στην φροντίδα κάποιου άλλου, ενέχυρο, υποθήκη, μτφ. για κάποιον που έμεινε μόνος του | emanet/emānet | |
| αούτο | αυτό/ή | ||
| δι͜αβαίνομε | (για τόπο) περνάμε, διασχίζουμε, (για χρόνο) περνάμε | διαβαίνω | |
| δος | δώσε | ||
| εγάπην | αγάπη | ||
| ελέπ’ς | βλέπεις | ||
| έν’ | είναι | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| εχάσα | έχασα | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κουρφίας | έπαινοι, παινέματα | ||
| κρατίεται | κρατιέται | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| ποτίεται | ποτίζεται, πίνεται | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σ̌κίζ’ | σκίζω/ει | ||
| τέρεμα | βλέμμα | ||
| ’το | αυτό, το (προσωπική αντωνυμία) | ||
| τσ̌ετίν’κον | σκληρό, δύσκολο | çetin | |
| τσ̌ιπ | εντελώς, ολότελα, ακριβώς | ||
| φαΐεται | τρώγεται | ||
| φλέβας | (ον. πληθ.) φλέβες | ||
| χτίεται | χτίζεται | ||
| ψαλαφάς | ζητάς, αιτείσαι | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αγγεύ’ς | προσεγγίζεις, αναφέρεις | ||
| αμανάτ’ | πράγμα που είναι για φύλαξη, πρόσωπο που το εμπιστεύεται κάποιος στην φροντίδα κάποιου άλλου, ενέχυρο, υποθήκη, μτφ. για κάποιον που έμεινε μόνος του | emanet/emānet | |
| αούτο | αυτό/ή | ||
| δι͜αβαίνομε | (για τόπο) περνάμε, διασχίζουμε, (για χρόνο) περνάμε | διαβαίνω | |
| δος | δώσε | ||
| εγάπην | αγάπη | ||
| ελέπ’ς | βλέπεις | ||
| έν’ | είναι | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| εχάσα | έχασα | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κουρφίας | έπαινοι, παινέματα | ||
| κρατίεται | κρατιέται | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| ποτίεται | ποτίζεται, πίνεται | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σ̌κίζ’ | σκίζω/ει | ||
| τέρεμα | βλέμμα | ||
| ’το | αυτό, το (προσωπική αντωνυμία) | ||
| τσ̌ετίν’κον | σκληρό, δύσκολο | çetin | |
| τσ̌ιπ | εντελώς, ολότελα, ακριβώς | ||
| φαΐεται | τρώγεται | ||
| φλέβας | (ον. πληθ.) φλέβες | ||
| χτίεται | χτίζεται | ||
| ψαλαφάς | ζητάς, αιτείσαι | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 