Μαναχ̌ία, μαναχ̌ία

Θυμάσαι όντας ελάσκουμες
σα ψηλά τα ραχ̌ία
Εσύ πουλίν, εγώ πουλίν,
σύρομε μαναχ̌ίαν

Μαναχ̌ία, μαναχ̌ία,
ατέ ’κ’ έν’ καλόν δουλείαν
Εμείς με το ζευγάρωμαν
θα ευρήκουμ’ λογαρίαν

Η μαναχ̌ία έν’ τσ̌ατίν,
έλα να ζευγαρούμες
Με τ’ εκκλησία σ’ την ευχ̌ήν
εντάμαν να κοιμούμες

Μαναχ̌ία, μαναχ̌ία,
ατέ ’κ’ έν’ καλόν δουλείαν
Εμείς με το ζευγάρωμαν
θα ευρήκουμ’ λογαρίαν

Θυμάσαι όντας εκάθουμ’νες
απέσ’ και σα τσ̌ακάτι͜α
Ετραγώδ’να σε κι έλεγα
«γουρπάν’ σ’ εσά τ’ ομμάτι͜α!»

Μαναχ̌ία, μαναχ̌ία,
ατέ ’κ’ έν’ καλόν δουλείαν
Εμείς, πουλί μ’, ζευγαρούμες,
θα ευρήκουμ’ λογαρίαν