Φίλ’ εμέν, φίλ’ εμέν

Για πέει με το τερτόπο σ’,
να λέγω σε εγώ τ’ εμόν
Η καρδία σ’ το καλόν
και -ν- εμέν θα παλαλών’

Φίλ’ εμέν, φίλ’ εμέν
τα καρδίας παλαλούντανε
Τα τέρτι͜α και τα πόνι͜α μ’
ούλ’ να χάν’ντανε
Φίλ’ εμέν, φίλ’ εμέν,
τα γεράδες να λαρούντανε
Τα τέρτι͜α και τα πόνι͜α μ’
ούλ’ να χάν’ντανε

Με το πόνεμα σ’ πονώ,
με το γέλαμα σ’ γελώ
Ν’ αηλί ατόν που θα λέει,
πουλί μ’, για τ’ εσέν κακόν

Φίλ’ εμέν, φίλ’ εμέν,
τα γεράδες να λαρούντανε
Τα τέρτι͜α και τα πόνι͜α μ’
ούλ’ να χάν’ντανε