Θα πίνω μαναχός απόψ’

Θα πίνω μαναχός απόψ’,
ντου ’κ’ είπα σε θα λέγω
και την καϊτέ ντ’ εγάπανες
θα τραγωδώ και κλαίγω

Σην καρδι͜ά μ’ τα παράπονα σ’
θα κάθουμαι τιζεύω
Να φεύω και ν’ αφήνω σε
μιγκίν θα αραεύω

Ο νους ’κι παίρ’ απόφασην
θα παίρ’ α̤το η καρδία μ’
κι εσύ είσαι μάισσα, πουλί μ’,
κι εμάεψες τα ψ̌ήα μ’

Θα πίνω ξαν και θα μεθώ,
τέρτι͜α θα τοπλαεύω
Στράτας πουθέν ’κ’ επέμ’νανε
να σ’κούμαι και να φεύω