Στιχουργοί: Αλέξανδρος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης
Σ’ ωτία μ’ έρχουν τα λόγ̆ια σ’ και σ’ ομμάτι͜α μ’ εικόνας «Εγάπη μ’», όντες έλεες κι εφίλ’να απέσ’ σο στόμα σ’ Κι εσύ πουθέν πα κείσαι! Βάι! λιβωμένον καρδόπο μ’, λύεσαι και τελείσαι! Θυμούμαι τα σ̌ορνέματα σ’ ίλιαμ τα αφορμάσ̌ι͜α σ’ Τον φέγγον πώς ετέρ’ναμε με το στέρνο μ’ ση ράχ̌ι͜α σ’ Κι εσύ πουθέν πα κείσαι! Βάι! λιβωμένον καρδόπο μ’, λύεσαι και τελείσαι! Εθαρρώ χαντυλλιάζ’νε με τα μαύρα τα μαλλία σ’ κι ο κόσμον όλιον σκουτουλίζ’ αρ’ ας σην ευωδία σ’ Κι εσύ πουθέν πα κείσαι! Βάι! λιβωμένον καρδόπο μ’, λύεσαι και τελείσαι!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| αφορμάσ̌ι͜α | υποκρισίες, προφάσεις, ψεύτικες δικαιολογίες | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| εθαρρώ | θαρρώ, νομίζω, υποθέτω | ||
| εικόνας | (ονομ. πληθ., τα) εικόνες | ||
| έλεες | έλεγες | ||
| έρχουν | έρχονται | ||
| ετέρ’ναμε | κοιτούσαμε | ||
| εφίλ’να | φιλούσα | ||
| θυμούμαι | θυμάμαι | ||
| ίλιαμ | προπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά | illa/illā | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κείσαι | κείτεσαι, ξαπλώνεις | ||
| λιβωμένον | συννεφιασμένο | λίβος<λείβω | |
| λύεσαι | λιώνεις | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| όντες | όταν | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πουθέν | πουθενά | ||
| ράχ̌ι͜α | ράχη, πλάτη | ||
| σκουτουλίζ’ | ευωδιάζει, μοσχοβολάει | ||
| σ̌ορνέματα | χοροπηδήματα από χαρά | ||
| τελείσαι | τελειώνεις, εξαντλείσαι | ||
| φέγγον | φεγγάρι | ||
| χαντυλλιάζ’νε | γαργαλάνε, μτφ. θαμπώνουν | ||
| ωτία | αυτιά |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| απέσ’ | μέσα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| αφορμάσ̌ι͜α | υποκρισίες, προφάσεις, ψεύτικες δικαιολογίες | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| εθαρρώ | θαρρώ, νομίζω, υποθέτω | ||
| εικόνας | (ονομ. πληθ., τα) εικόνες | ||
| έλεες | έλεγες | ||
| έρχουν | έρχονται | ||
| ετέρ’ναμε | κοιτούσαμε | ||
| εφίλ’να | φιλούσα | ||
| θυμούμαι | θυμάμαι | ||
| ίλιαμ | προπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά | illa/illā | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κείσαι | κείτεσαι, ξαπλώνεις | ||
| λιβωμένον | συννεφιασμένο | λίβος<λείβω | |
| λύεσαι | λιώνεις | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| όντες | όταν | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πουθέν | πουθενά | ||
| ράχ̌ι͜α | ράχη, πλάτη | ||
| σκουτουλίζ’ | ευωδιάζει, μοσχοβολάει | ||
| σ̌ορνέματα | χοροπηδήματα από χαρά | ||
| τελείσαι | τελειώνεις, εξαντλείσαι | ||
| φέγγον | φεγγάρι | ||
| χαντυλλιάζ’νε | γαργαλάνε, μτφ. θαμπώνουν | ||
| ωτία | αυτιά |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 