Πουλόπο μ’, σ’ έναν δα̤κρόπο σ’

Είδα σε οψέ κι οσήμερον,
ελάλ’νες σο παρχάρ’ -ι
Γιάμ’ τραγωδίαν έτονε,
γιάμ’ το καρδόπο σ’, καρή;

Η τραγωδία σ’ άψιμον,
βρουλίζ’ και κατακαίει
Ευτάει σε και καρδοπονάς
για σεβντάν όντες λέει

Π’ αροθυμάς με, ελέπ’ ατο,
εξέρω ντ’ αγαπάς με
Το ψ̌όπο σ’ ξάι μη τυρα̤ννί͜εις,
ση ζωή σ’ να χορτά͜εις με

Πουλόπο μ’, σ’ έναν δα̤κρόπο σ’,
άψον με έναν κερόπον
Ση καρδι͜άς σ’ τα παράπονα
να καίγ̆εται το ψ̌όπο μ’